Wat de megatransfer in F1 voor Lewis Hamilton, Ferrari en Mercedes betekent

In de voorbije jaren is dit gerucht het vaakst teruggekeerd: Lewis Hamilton naar Ferrari. Soms een losse flodder, soms iets serieuzer, maar nog nooit zo concreet als begin 2024. Zelfs een contract bij Mercedes is ditmaal geen obstakel gebleken. Mercedes spreekt van een ontsnappingsclause, al zou het contract volgens sommige ingewijden sowieso een één-plus-één deal zijn geweest met een optie voor beide partijen richting 2025, waardoor vertrekken contractueel niet onoverkomelijk was. Hoe dan ook: Hamilton is ditmaal wel ingegaan op de lokroep van het steigerende paard uit Maranello. Het is met recht de spectaculairste transfer uit de recente Formule 1-historie te noemen en gooit ook hoge ogen op lijstjes met de spraakmakendste transfers aller tijden.

Het nieuws is in eerste instantie via Spanje en Italië naar buiten gekomen, waarbij het eerstgenoemde land niet verrassend is. De gesprekken met Hamilton betekenden dat de onderhandelingen met Carlos Sainz door Ferrari zijn stopgezet, naar verluidt ruim drie weken geleden, en zoiets blijft logischerwijs nooit lang onder de pet, zeker niet met korte lijntjes richting de Spaanse pers. Sainz heeft afgelopen winter laten weten dat hij voor de seizoensstart in Bahrein graag wil weten waar zijn toekomst ligt. De Madrileen is meermaals aan het Audi-project gelinkt, al liet hij zelf noteren dat Ferrari voor de komende jaren zijn eerste gesprekspartner zou zijn. De Scuderia heeft inmiddels een andere afweging gemaakt en brengt het spel in Formule 1-land zo volledig op de wagen.

Wat de transfer zegt over Lewis Hamilton

De transfer van Hamilton naar Ferrari heeft vele implicaties voor alle betrokkenen. Dat geldt in eerste instantie natuurlijk voor Hamilton zelf, die vaak zijn loyaliteit aan het merk Mercedes heeft uitgesproken en daar met het diversiteitsprogramma een band heeft opgebouwd die verder gaat dan alleen autosport. “Mercedes is het merk dat me vanaf het begin heeft gesteund, natuurlijk ook in de McLaren-dagen.” Dat Hamilton de deur bij Mercedes toch achter zich dichttrekt, zegt iets over de sportieve afwegingen die hij maakt. Hamilton lijkt niet langer het idee te hebben dat Mercedes dé plek is waar hij moet zijn om Red Bull het vuur binnen afzienbare tijd aan de schenen te kunnen leggen.

Voor de achtergronden daarvan zijn onder meer 2022 en de winter richting het F1-seizoen 2023 noemenswaardig. Hamilton heeft vaak op laten tekenen dat hij al vrij rap in 2022 door had dat ‘zeropod’ van Mercedes niet de juiste route onder de nieuwe set regels zou zijn. Toen er aan de tekentafel over de 2023-auto werd nagedacht, heeft Hamilton ook intern aangegeven dat Mercedes de Red Bull-route beter kon volgen. Het technisch team heeft een andere keuze gemaakt in de overtuiging dat zeropod nog extra potentie zou hebben. “We zagen in onze simulaties en in de windtunnel dat er nog veel meer mogelijk was. Alleen lukte het ons in 2022 maar niet om die potentie naar het asfalt te brengen”, legde Toto Wolff uit. Een laatste push met zeropod werd het devies van Mercedes voor het begin van 2023, al was dat tegen het zere been van Hamilton.

Vanaf de Grand Prix van Monaco is het technisch alsnog over een andere boeg gegooid, maar de progressie is nadien ook niet genoeg gebleken om Hamilton te overtuigen, hetgeen met de kennis van nu ook doorklonk in zijn mediaoptredens. Meer dan eens heeft hij laten noteren dat Red Bull mijlenver voor ligt en dat het voor Mercedes een hels karwei wordt om de kloof in deze reglementscyclus te dichten. Het absolute vertrouwen dat de kampioensformatie uit Brackley het om kan draaien, lijkt afgaande op deze zet niet in voldoende mate aanwezig bij Hamilton om voor beide jaren van het contract te gaan.

Het verklaart waarom hij ditmaal wel openstond om door te pakken met Ferrari, al gebiedt de eerlijkheid natuurlijk te zeggen dat die overstap ook geen enkele garantie op succes biedt. Dat Mercedes en Ferrari tot de laatste race van het afgelopen jaar met elkaar vochten om P2 bij de constructeurs geeft treffend aan dat ze allebei in exact hetzelfde schuitje zitten: ze hebben allebei een bijzonder groot gat te dichten richting Red Bull, of in ieder geval richting Max Verstappen in de Red Bull. Toto Wolff zei dat Mercedes ‘a mountain to climb‘ heeft, maar dat geldt ook voor Ferrari. Garantie op succes heeft Hamilton bij Ferrari logischerwijs niet, maar dat neemt niet weg dat hij door het afgebrokkelde vertrouwen wel om zich heen is gaan kijken en openstond voor een nieuw avontuur. Dat laatste bleek natuurlijk ook al wel uit de woorden van Christian Horner in Abu Dhabi, dat Hamiltons vader contact zou hebben opgenomen met andere teams.

Ten tweede laat deze transfer zien dat Hamilton bepaald niet bang is om een nieuwe uitdaging aan te gaan op volgend jaar 40-jarige leeftijd. De uitdaging is tweeledig. Om te beginnen laat Hamilton een vertrouwde omgeving achter zich en lopen de hazen in het zeer politieke Maranello anders dan in Brackley. Het wordt een omslag, maar eentje die Hamilton in deze fase van zijn carrière nog best aan wil gaan. De tweede uitdaging luistert naar de naam Charles Leclerc als teamgenoot. Hamilton hoeft gezien zijn snelheid en zijn staat van dienst voor niemand bang te zijn, hetgeen hij in 2023 ook heeft laten zien door George Russell in races doorgaans de baas te zijn. Toch is de situatie met Russell heel anders dan die van Leclerc. Russell kwam als jongeling in het Mercedes-bastion dat al jarenlang om Hamilton draaide. Leclerc is daarentegen een exponent van Ferrari en lange tijd als de kroonprins gezien. Nu is Hamilton juist de coureur die een vreemde omgeving instapt en die daarmee een risico neemt. Het maakt de dynamiek en de onderlinge strijd bij het Ferrari van de toekomst zeer interessant, al is het in de basis wel lovenswaardig dat Hamilton dit op 40-jarige leeftijd aan wil gaan.

Wat de transfer zegt over Ferrari

Een ander aspect van het verhaal is natuurlijk Ferrari, het team dat met deze move de statistisch meest succesvolle Formule 1-coureur aller tijden binnenhengelt. Het past in de lijn die Ferrari in het verleden vaak heeft gevolgd: meervoudig wereldkampioenen naar Maranello halen, rijders die al ervaring hebben en die hun sporen hebben verdiend. Hamilton past natuurlijk in dit rijtje. Toch is de Scuderia er in de afgelopen jaren enigszins van afgestapt met Leclerc uit de eigen opleiding en de nog relatief jonge (doch ervaren) Sainz ernaast als teamgenoot. Met de komst van Hamilton grijpt Ferrari weer terug naar een oud recept en is er net als in het verleden diep in de buidel getast.

Belangrijker is dat het veel zegt over de noodzaak die Ferrari schijnbaar ziet om iets te doorbreken in de jacht op die felbegeerde eerste wereldtitel sinds 2008, toen bij de constructeurs. Nog belangrijker is de vraag wie deze noodzaak ziet. Zo zijn de geluiden vrij sterk dat John Elkann er zelf veel aan gelegen is geweest om Hamilton binnen te halen. Een grote naam en eentje die nu te strikken viel door het afgebrokkelde vertrouwen in Mercedes. Hoe het in de praktijk uitpakt valt of staat met het achterliggende idee, de koers die Ferrari in gedachten heeft. Het poppetje achter het stuur is weliswaar belangrijk, maar de algehele structuur van het team nog veel meer. De komende tijd moet blijken wat het echte idee achter deze transfer is: kan deze zet net zoals in het Schumacher-tijdperk een grotere omwenteling binnen de organisatie inluiden of blijft het bij de coureur omdat die met enig opportunisme en door Elkann te halen viel? Het is een cruciale vraag. Als Leclerc met zijn langlopende contract het voornaamste speerpunt blijft en Hamilton op voorspraak van Elkann is gehaald omdat de mogelijkheid zich voordeed, dan is het verhaal natuurlijk compleet anders dan wanneer Hamilton engineers mag meenemen en het team deels naar zijn hand kan zetten.

Los van de rol die Elkann heeft gespeeld, is het noemenswaardig dat Hamilton Frederic Vasseur goed kent uit zijn Formule 3- en GP2-tijd. Het is een interessant aspect bij deze ontwikkeling op de rijdersmarkt: Sainz kwam primair uit de koker van Mattia Binotto, terwijl Vasseur in 2025 met Leclerc en Hamilton twee coureurs onder zijn hoede krijgt waar hij zelf al eerder mee heeft samengewerkt en waar hij verder mee teruggaat. In dat opzicht is de Ferrari-top belangrijk, maar speelt het feit dat Vasseur nu de teambaas is en dat hij en Hamilton op dezelfde golflengte kunnen zitten ook een rol.

Lewis Hamilton, Mercedes-AMG, 3e positie, Frederic Vasseur, Teambaas en General Manager, Scuderia Ferrari, in Parc Ferme

Photo by: Mark Sutton / Motorsport Images

Wat de transfer zegt over Mercedes

Tot slot natuurlijk aandacht voor Mercedes, het team dat het afgelopen decennium zo verweven is geraakt met Hamilton. Het front Hamilton-Wolff-Mercedes leek zelfs niet te doorbreken, maar nu blijken ze toch te scheiden. Het verlaten van Wolff is een intrigerend aspect, al draait het bij Mercedes bovenal om de vraag ‘wat nu?’ en meer specifiek om de vraag wie Hamilton moet vervangen. Dat is logischerwijs een verhaal op zich en dus een ander artikel, al heeft deze keuze wel implicaties. Voor Sainz of Albon kiezen geeft een hele andere dynamiek binnen het team dan een talent als Antonelli bij groot Formule 2-succes meteen doorschuiven. Wat betreft de dynamiek moet Russell de rol van teamleider anno 2025 in ieder geval op zich nemen, en die rol dit jaar ook alvast claimen voor het geval er wel een ervaren rijder als Sainz aan zijn zijde komt.

Minstens zo interessant als vooruitkijken is het om bij Mercedes nog even terug te blikken. Zo valt te zeggen dat voor het behoud van Hamilton er wellicht is ingegrepen toen het kalf al deels verdronken was. Mede door privéomstandigheden heeft Mercedes James Allison uit het hart van het technisch team moeten halen voor een rol die minder ingrijpend was en die zich meer op de lange termijn richtte. Afgelopen jaar is Allison teruggekeerd als technisch directeur, waardoor hij weer meer bij de dagelijkse gang van zaken betrokken is en verantwoordelijkheden draagt. Die move heeft echter niet van de ene op de andere dag effect. Zo zijn er toen hij langs de zijlijn stond afslagen genomen onder het huidige reglement die niet zomaar terug te draaien zijn en is de doorontwikkeling complex. Het is met andere woorden lastiger dan met een leeg vel papier, ook omdat de beperkingen van het budgetplafond meespelen.

Alhoewel Hamilton de terugkeer van Allison naar een meer ‘hands-on’ rol binnen Mercedes zeer toejuichte, is het niet afdoende gebleken en wellicht ook te laat gekomen om hem binnenboord te houden. Het betekent dat Mercedes zich na alle jaren met Hamilton als ankerpunt opnieuw moet oriënteren. In de basis staat het team wel, waardoor de vervolgvraag hier een hele andere is dan bij Ferrari. Bij de Scuderia luidt de voornaamste vraag na deze schoktransfer of de komst van Hamilton ook structurele gevolgen krijgt à la Schumacher of dat het een vooral zet van hogerhand is geweest om gewoon een grote naam te binden, terwijl het bij Mercedes een kwestie van de opvolging is en hoe de rijdersdynamiek verandert. Het zijn cruciale vervolgvragen die opkomen na wat nu al één van de meest spraakmakende F1-transfers ooit is, eentje met vergaande implicaties voor Hamilton, Ferrari en Mercedes. Dat laatste geldt overigens ook alvast voor aankomend seizoen, in de wetenschap dat Hamilton Mercedes verlaat, dat Russell in de toekomst de kar moet trekken en dat Sainz terzijde wordt geschoven bij Ferrari. Dingen die in het achterhoofd toch allemaal meespelen.

Video: De achtergronden bij Hamiltons transfer van Mercedes naar Ferrari uitgebreid geanalyseerd in de F1-update