Dit zeggen de F1-data over inhaalrace van Max Verstappen in GP Amerika

Max Verstappen moet een (kleine) inhaalrace afwerken nadat hij vrijdag buiten de lijntjes had gekleurd in bocht 19. Het is logischerwijs niet de bedoeling geweest, al bekeek de wereldkampioen het al rap positief. “Deze startplek is niet ideaal, maar kan de race op zondag wel iets leuker maken.” Voor een compleet verhaal van de inhaalrace die Verstappen wacht, moeten we eerst even terug naar die kwalificatie op vrijdagavond. Zo legde Verstappen in de paddock uit dat het moment in bocht 19 niet op zichzelf stond: “Ik maakte een foutje in bocht 1 en moest daardoor de hele ronde pushen. Ik had niet eens onderstuur in bocht 19, maar probeerde gewoon het maximale uit die bocht te halen om tijd goed te maken.”

Verstappen blokkeerde een wieltje bij het ingaan van de eerste bocht, hetgeen vaker te zien is op het Circuit of the Americas. De baan is bijzonder hobbelig, al heeft het nog meer met de omhooglopende remzone te maken. Die nodigt uit om later te remmen dan normaal en dat kan makkelijk iets te laat remmen worden. Het overkwam Verstappen en dat is in de data ook goed terug te zien. Zo toont de afbeelding in de onderstaande Tweet het tijdverlies treffend aan. Door het momentje in bocht 1 was de exit minder en dat werkte door tot het ingaan van de Esses, die zijn geïnspireerd op Suzuka. Bij het ingaan van de Esses is te zichtbaar dat Verstappen 0.291 seconde moest toegeven op Leclerc.

De kwalificatiedata en telemetrie maken daarmee ook meteen duidelijk dat de rest van de ronde verre van slecht was. Doordat Verstappen onderaan de streep 0.005 seconde rapper was dan Leclerc, heeft hij eigenlijk drie tienden teruggewonnen op de uiteindelijke polesitter in zijn Ferrari. Het laat zien dat de Red Bull ook over één ronde wel degelijk potentie heeft, hetgeen onderstreept werd tijdens de zogenaamde sprint shootout.

Combinatie Verstappen-Red Bull sterk op hardere compounds

Dat gezegd hebbende, heeft de sprintdag twee dingen duidelijk gemaakt die nog veel belangrijker zijn voor een inhaaljacht op zondag. Ten eerste is tijdens de sprint shootout al duidelijk geworden dat Red Bull in relatieve zin (veel) beter is op de mediums dan op de softs, in verhouding tot de concurrentie dus. Het is mooi meegenomen aangezien de hardere compounds logischerwijs een grotere rol zullen spelen tijdens de race. “Onze pace lijkt inderdaad goed op die banden en hopelijk kunnen we tijdens de hoofdrace, als er nog meer brandstof in de auto zit, weer net zoiets laten zien”, haakt Verstappen in.

Naast de compounds heeft de sprint ook duidelijk gemaakt dat Red Bull beduidend beter met de banden omgaat dan veel concurrenten, al moet door het grote contrast met Sergio Perez (weer meer dan een seconde per ronde) eigenlijk gezegd dat Verstappen dat vooral in de RB19 doet. Het maakt dat hij doorgaans in de tweede helft van een stint het verschil kan maken, zoals in de sprintrace ook aan het licht te kwam. “Richting het einde kon ik nog wat fun hebben”, liet de man met startnummer 1 weten. Het is tekenend, aangezien de rest van het veld in die fase vooral naar de Pirelli-banden moet omkijken en dus niet aan ‘fun‘ kan denken. In Qatar kon Red Bull deze kracht door de voorgeschreven stintlengte niet goed kwijt, hetgeen samen met de kracht van McLaren in snelle bochten ook meteen verklaart waarom het verschil daar kleiner was. Op het Circuit of the Americas moet dit aspect echter wel weer volledig tot z’n recht kunnen komen. “Bandenmanagement is hier vaak heel belangrijk”, concludeert Verstappen eveneens.

De kracht van Red Bull in races vergeleken met de kwalificatie kan deels te maken hebben met set-up keuzes, zo was het bijvoorbeeld in Hongarije, maar lijkt ook inherent aan de RB19. “Zaterdag hebben we gezien wat we eigenlijk het hele jaar al zien”, legt Horner uit. “We hebben de ontwikkeling van de RB19 goed afgestemd op de race runs. Dat we de sprint met zo’n voorsprong hebben kunnen winnen, laat opnieuw zien dat onze auto erg goed met de banden omgaat. Je houdt namelijk altijd een soort compromis tussen niet te veel van een band vragen tijdens de race op zondag of er alles uithalen tijdens één ronde in de kwalificatie. Dat is een thema dat dit jaar al vaak is teruggekomen.”

De race pace van alle teams op een rij, DRS-effect is groot

Die laatste woorden hebben ook betrekking op Austin, zoals in de onderstaande tabel aardig te zien is. De tabel toont via onze partner de race pace met het tijdsverlies per ronde ten opzichte van Verstappen. De volgorde komt hierdoor niet noodzakelijkerwijs overeen met de uitslag zelf, aangezien een coureur die verder vooraan is gestart natuurlijk een slechtere race pace kan hebben gehad dan iemand die verder achteraan is begonnen. Door de verschillende posities bij de start kan dat aan de finish een iets andere rangschikking opleveren dan de pure pace per ronde, die hieronder is berekend.

Deze redenering verklaart onder meer waarom Charles Leclerc qua race pace onder Lando Norris staat, terwijl hij er in de sprintrace nog net voor is geëindigd. Dat de race pace van Ferrari niet zo geweldig oogde, sluit naadloos aan bij de bovenstaande Tweet over de vrijdagse kwalificatie. Zo is daarop goed te zien dat de rechte stukken ineens rood kleurden, terwijl die normaal blauw en dus Red Bull-land zijn. Het heeft niet zozeer met de brigade van Horner te maken als wel met de Scuderia zelf. Zo rijdt Ferrari met relatief weinig downforce op het Circuit of the Americas. Het heeft in de kwalificatie gewerkt, al luidt de vervolgvraag natuurlijk altijd wat het voor de bandenslijtage betekent.

Voor Verstappen is de onderstaande tabel vooral hoopgevend. Het geeft aan dat er vanaf P6 veel mogelijk is, al ziet hij zelf nog twee mogelijke valkuilen. De eerste is dat de banden in vuile lucht sneller slijten en dat Verstappen er naar eigen zeggen niet te veel van moeten vragen in verkeer. Gezien het bandenmanagement lijkt dat echter niet zo’n punt en bovendien helpt het DRS-effect. Doordat veel teams in Austin met relatief veel downforce en dus relatief grote vleugels rijden, is het DRS-effect er groot. De tweede potentiële valkuil is belangrijker en is bocht 1. De eerste bocht heeft op COTA een atypische lay-out, aangezien die erg breed begint en dan steeds smaller wordt. Een ongelukje is er zo gebeurd, zoals George Russell vorig jaar heeft laten zien. Zeker in het gedrang kan dat linke soep zijn, waardoor Verstappen vooral de openingsronde moet overleven. Als dat lukt, dan lijkt de vijftigste F1-zege zelfs vanaf P6 best haalbaar.