Verstappen lacht om Brown, Pérez-clausules en tranen bij Hamilton

Het is in zekere zin de bakermat van de Formule 1, het decor van de allereerste race meetellend voor het wereldkampioenschap in 1950: Silverstone. Het Britse weer is vaak dramatisch en de setting is ook niet de meest glamoureuze van het F1-seizoen, maar Silverstone heeft toch iets magisch. Het is één van de klassiekers, een circuit dat nooit van de kalender mag verdwijnen. Jaarlijks vinden bijna een half miljoen F1-fans (eigenlijk een krankzinnige gedachte) hun weg naar de plek die in de Tweede Wereldoorlog nog fungeerde als trainingsvliegveld voor Britse bommenwerpers. In het Silverstone Museum dat naast het circuit te vinden is, wordt daar volop aandacht aan besteed. Voor wie eens in de gelegenheid komt, is dat museum overigens zeer de moeite waard. Zo zijn er prachtige F1-auto’s te vinden, van Nigel Mansells befaamde ‘Red Five’ Williams en de auto waarmee Damon Hill in 1996 het wereldkampioenschap won tot de Brawn GP van Jenson Button uit 2009. Een lust voor het oog van iedere F1-liefhebber.

McLaren en Red Bull ook naast het asfalt met elkaar bezig

Naast de historie is Silverstone ook bijzonder doordat vele Formule 1-teams hun thuisbasis in de buurt hebben. Het biedt journalisten doorgaans een mooi kijkje in de keuken, aangezien verschillende teams speciale evenementen organiseren in aanloop naar de Britse Grand Prix. We krijgen een rondleiding door de nieuwe campus van Aston Martin, al vlieg ik alvast eerder dan gepland naar Engeland voor een unieke blik achter de schermen bij Red Bull Powertrains, oftewel het veelbesproken motorproject van Red Bull en Ford richting 2026. Na ontvangst in MK7 – waar vele Red Bull-auto’s staan opgesteld – volgt de rondleiding door het Jochen Rindt-gebouw, waar Powertrains in is gehuisvest. Foto’s maken is strikt verboden, maar dat mag geen verrassing heten doordat er al met honderden mensen aan de toekomstige Red Bull-motoren wordt gewerkt. Christian Horner en Ford-chef Mark Rushbrook nemen ons mee van de assemblageruimten naar de testbanken, waarna de teambaas zegt: “Dit stond eigenlijk niet op het programma, maar ach, laten we de designafdeling ook nog even bekijken.” In de komende weken volgt er op deze website meer over het bezoek en over de uitgebreide mediasessie met Horner en Rushbrook.

Na het bezoekje aan Red Bull kan de focus op het raceweekend, al is dat donderdag tijdens de mediadag nog niet het geval. De blik is dan nog op de Grand Prix van Oostenrijk en de nasleep ervan gericht. Met name de Britse pers heeft in de dagen voor Silverstone uitgehaald met stevige koppen en gepeperde opiniestukken, en verwacht donderdag een nieuwe episode. De collega’s rekenen – en hopen wellicht ook – op een nieuwe episode tijdens de mediadag, maar in de praktijk komt het daar niet van. Als Lando Norris opdraaft voor de persconferentie haalt hij de angel er meteen zeer vakkundig uit. De McLaren-coureur laat weten dat Max Verstappen en hijzelf maandag en woensdag hebben gesproken en dat de lucht volledig is geklaard. Als ik enkele uren later naar de Red Bull-hospitality loop voor de mediasessie met Verstappen, heb ik het daar nog niet vaak zo druk gezien. Een Nederlandse collega telt snel de koppen en concludeert dat er zeker zestig journalisten rond het tafeltje staan waar de wereldkampioen zijn perspraatje houdt. De strekking van dat gesprek komt overeen met wat Norris te melden had: alles is koek en ei, de vriendschap is intact. Als een internationale collega het nog wel even probeert door over de harde koppen te beginnen, reageert Verstappen op typische wijze: “I don’t give a shit.”

Klaar en door zou je zeggen, maar daar denkt Zak Brown anders over. De McLaren-CEO zit een dag later in de persconferentie voor teambazen en trekt daarin fel van leer. De Amerikaan zegt het ‘teleurstellend’ te vinden dat Red Bull Verstappens rijgedrag ‘heeft aangemoedigd’ en voegt toe dat het team geen respect voor de regels heeft, waarbij hij het overschrijden van het budgetplafond ook nog aanhaalt. Door ‘problemen met vaders en HR’ te benoemen, sleept hij ook Jos Verstappen en de Horner-kwestie erbij. Het levert in de perszaal gefronste wenkbrauwen op. Natuurlijk worden zijn quotes gretig opgetikt, maar achter de schermen klinkt ook: “De coureurs reageerden zo volwassen, kan Zak daar niet beter een voorbeeld aan nemen?” Als een etmaal later de Nederlandse mediasessie met Verstappen volgt – waarover hij trouwens grapt “kunnen jullie niet gewoon vertalen wat ik net in het Engels heb gezegd?” – kan de Limburger er wel om lachen. Als ik hem aan het eind van de mediasessie vraag naar een inhoudelijk voorstel van de McLaren CEO – dat F1 volgens hem permanente stewards nodig heeft – reageert Verstappen met een grijns en de woorden: “Wie is Zak Brown?” Het levert hilariteit op bij zowel de wereldkampioen als het Nederlandse journaille.

In dit licht gezien is het nog opmerkelijker dat er in Silverstone door de paddock wordt gefluisterd dat Brown en daarmee McLaren recent nog contact met Ford heeft gehad over hun motoren. Volgens sommige Red Bull-verhalen ging dat gesprek over F1-krachtbronnen, eventueel om een plan B achter de hand te hebben voor de lange termijn, al benadrukt Brown als ik hem vraag: “De motor is de minste van mijn zorgen als het over de toekomst gaat. Ik kan niet meer dan tevreden zijn met het langlopende Mercedes-contract. Gezien het track record dat ze hebben, kun je eigenlijk niet tegen hen wedden.” Het verhaal van McLaren luidt dat de onderlinge verhoudingen met Ford simpelweg goed zijn en dat het gesprekje over andere kampioenschappen dan F1 ging, hetgeen ook plausibel klinkt.

Het verhaal achter de Pérez-clausules boven water krijgen

Nadien kan de focus echt op de baanactie en die blijkt in Silverstone interessant genoeg. Zo komt Red Bull er met een klein updatepakket voor de dag (in Hongarije moet er meer volgen), zijn de snelle bochten van Silverstone McLaren op het lijf geschreven en lijkt Mercedes eindelijk de juiste richting te hebben gevonden met de grondeffectauto’s. Een extra factor is nog dat we dit weekend typisch Brits zomerweer krijgen voorgeschoteld. “Je krijg de hele ervaring”, grapt een Britse collega over het weer. Dat is helemaal het geval als we zaterdagmiddag de derde training langs de baan bekijken. We lopen naar Maggotts and Becketts, een iconische bochtencombinatie op de Formule 1-kalender, al is het door een buitentemperatuur van twaalf graden, regen en een strakke wind op het oude vliegveld nu vooral een plek om te klappertanden. “Gotta love the British summer!”, grap ik, waarop de Engelse collega terecht countert: “Nou ja, Zandvoort was vorig jaar niet veel beter hoor…”

Voor de amusementswaarde is het beroerde weer wel goed. Het levert verrassingen op, al valt te betwijfelen of het sneuvelen van Sergio Pérez in Q1 nog wel een verrassing is. De timing van zijn nieuwe kwalificatiesof is in ieder geval hoogst ongelukkig. Zo hebben we enkele uren voor de kwalificatie het nieuws onder tafel door gekregen dat Red Bull Liam Lawson in de week na de Britse Grand Prix laat testen in de RB20, oftewel in de Red Bull van dit jaar. Het team is er niet eens rouwig om dat het nieuws niet veel later overal staat, aangezien het zo de reactie van Pérez onder grote druk kan beoordelen. Die reactie is met zijn schuiver in het grind niet zoals gehoopt, al sluit het wel naadloos aan bij wat er op dat moment in het mediacentrum gaande is. Mijn Britse buurman grapt: “Deze sessie heeft alle ingrediënten voor Pérez om er in Q1 uit te vliegen.” Ik reageer met de woorden “je zal raar opkijken als hij hem straks op pole-position zet”, maar twee seconden later staat de man met startnummer 11 in de grindbak…

Zondag wordt hij zeventiende en op twee rondjes achterstand gereden. De balans van de afgelopen zes raceweekenden luidt vijftien punten voor Pérez, 119 stuks voor Verstappen. Het verschil is schrijnend en roept de vraag op hoe zeker Pérez nog van zijn stoeltje is, ondanks het nieuwe en tweejarige contract. Alles draait om de prestatieclausules in dat contract en dus is het zaak om in de paddock te achterhalen wat die precies behelzen. Na wat gesprekjes met ingewijden wordt het beeld me op zondag wel duidelijk. Eén van de clausules is dat Pérez op de belangrijkste meetmomenten (de zomerstop en einde seizoen) niet meer dan honderd punten achter Verstappen mag staan. Een ander clausule gaat over het niet meer dan vijf plekken achter Verstappen staan, al is niet helemaal duidelijk of dat de WK-stand betreft of gaat over drie opeenvolgende races. Hoe dan ook is het een immense opgave om aan die voorwaarden te voldoen, waarbij het wel cruciaal is om te benoemen dat Pérez niet automatisch terzijde geschoven wordt als hij meer toegeeft dan dat op papier staat. Het geeft Red Bull sec de mogelijkheid om een rijderswissel door te voeren, al is de keuze nog altijd aan Horner, Helmut Marko en de overige verantwoordelijken bij Red Bull.

Ontlading bij Hamilton is enorm, persconferentie veelzeggend

Waar Pérez ploetert in de achterhoede, is de vermakelijke race in Silverstone vooraan een gevalletje Nederland tegen Engeland. “We zullen jullie deze week eens twee keer in één week verslaan”, refereren de Britten met een knipoog alvast aan de halve finale op het EK voetbal. Doordat Verstappen als tweede eindigt, wint Engeland in ieder geval de eerste slag, al kan de Red Bull-coureur zelf prima met dat resultaat leven. Het is namelijk een weekend van schadebeperking, zaterdag door een beschadigde vloer en zondag doordat de RB20 simpelweg snelheid tekortkomt. Verstappen is onderaan de streep ‘gewoon’ uitgelopen in het WK, al is dat vooral aan strategische blunders van McLaren te danken. Het team van Brown en Andrea Stella beschikt in deze fase van het seizoen over de beste auto, maar vergooit het niet voor het eerst door Oscar Piastri te laat op intermediates te zetten en Norris een ronde te laat naar binnen te halen voor zijn tweede stop, en hem tot overmaat van ramp verkeerde banden te geven.

De Britse fans malen er echter niet zozeer om, doordat een andere publiekslieveling voor het eerst sinds Jeddah 2021 weer eens een race wint. Het is voor Lewis Hamilton triomf nummer negen (!) in Silverstone en doet me terugdenken aan donderdag, toen hij ons vertelde hoe bijzonder zijn overwinning in 2008 was, een demonstratie in de stromende regen. Hij liet weten dat die race zijn mooiste overwinning voor eigen publiek is geweest, al verschuift die zegetocht zondag naar P2. De overwinning anno 2024 betekent namelijk nog meer voor Hamilton. Het is na afloop meteen te horen als zowel hij als race-engineer Peter Bonnington (beter bekend als Bono) huilen op de boordradio. Na de podiumceremonie en God Save the King – waarover Hamilton grapt: “Bij mijn vorige zege was het nog God Save the Queen!” – is Hamilton heel openhartig in de persconferentie. Hij spreekt zoals je een coureur maar zelden hoort en erkent dat hij in de voorbije 945 dagen vaak heeft getwijfeld of hij het nog wel zou kunnen, of hij nog wel goed genoeg was. De zege in Silverstone is voor Hamilton veel meer dan F1-overwinning nummer 104. Je hoort en je ziet aan alles dat het voor hem de bevestiging is dat hij er nog altijd toe doet in dit wereldje.

Als we uren later – na het tikken van talloze stukken en het opnemen van de video-analyse – voor de laatste keer dit weekend naar de auto lopen, nog eenmaal pogen om links te blijven rijden en het roemruchte circuit samen met allerlei campinggasten verlaten, klinkt het treffend: “Zo, dit was me in meerdere opzichten het raceweekendje wel… Nu is het tijd voor een goede, Britse pint!”

Video: De Britse GP geanalyseerd in de F1-update