Het roerige leven van F1-coureur en playboy James Hunt

Het is vandaag precies 31 jaar geleden dat de wereldkampioen James Hunt onverwacht overleed na een hartaanval. Hij had in de jaren negentig bij de BBC de rol die Martin Brundle nu heeft bij Sky Sports F1. Een voormalig coureur die met zijn praktijkervaring kan praten over de sport. De relatie tussen Hunt en de inmiddels overleden BBC-commentator Murray Walker verliep niet altijd even gladjes. De beschaafde en wat oudere Walker had wat moeite met Hunt, die leefde volgens zijn eigen regels en niet van plan was om zich in een keurslijf te laten persen.

Die houding had Hunt als Formule 1-coureur al. Een peuk en een pint waren geen uitzondering in de pits, na afloop van de trainingen, maar Hunt ging een stapje verder. De in 1947 geboren Engelsman kwam de Formule 1 binnenrollen met het team van Thomas Alexander Fermor-Hesketh, de derde baron van Hesketh, kortweg: Lord Hesketh. Hij en zijn mannen zorgden voor een uiterst vrolijke noot in de anders zo bloedserieuze paddock. Die noot was zo vrolijk dat ze eigenlijk niet serieus genomen werden. Maar wat wil je ook; feestjes, drank, meer feestjes, nog meer drank, een coureur met een kater… Dikke pret, maar de overige teams keken hoofdschuddend toe.

Maar toen Hunt in 1975 de Grand Prix van Nederland won, was Hesketh opeens een team om rekening mee te houden. En toen Hunt een jaar later voor McLaren wereldkampioen werd, was de Engelsman opeens een coureur van formaat. Zijn streken bleven echter. De verhalen zijn legio; hoe hij ooit met de vrouw van een official de koffer in dook, terwijl de arme man een paar meter verderop aan de praat werd gehouden door enkele monteurs van McLaren. Hoe hij de avond voor een test zo doorgezakt was dat hij tijdens zijn eerste ronde de auto naast de baan parkeerde en in het gras zijn roes uit ging slapen…

Zwart gat

Na de Formule 1 belandde Hunt in een zwart gat. Hij verbraste zijn fortuin in recordtijd en raakte aan lager wal. Drank en vrouwen waren er nog altijd, maar het was eigenlijk te triest voor woorden. Toen de BBC hem aantrok als co-commentator, zat Murray Walker daar in eerste instantie niet op te wachten. Het liep ook niet echt lekker tussen die twee. Hunt kwam vaak dertig seconden voor de start van de race het commentaarhokje binnensloffen en was niet vies van een gepeperde uitspraak. Zo noemde hij een uitspraak van René Arnoux ooit ‘bullshit’. Live. Britten vinden dat vreselijk.

Maar in de loop van de jaren leerden Hunt en Walker elkaar waarderen en leek Hunt er zowaar een beetje bovenop te komen. Een incident bij de ingang van een discotheek wierp hem echter weer terug. Een dronken Hunt wilde naar binnen, maar voldeed niet aan de kledingvoorschriften. De uitsmijter stond een bakje koffie te drinken, waarop Hunt het hete goedje in zijn gezicht sloeg. Een arrestatie volgde en Hunt was weer negatief in het nieuws.

Op 15 juni 1993 overleed James Hunt aan een hartaanval. Hij was wat met zijn vrienden aan het biljarten, toen hij aangaf zich niet lekker te voelen. Hij zou even op bed gaan liggen. Een paar uur later werd hij dood aangetroffen. James Hunt, rebel, held van de Britten, maar altijd met zichzelf in de knoop. Eindelijk rust.