Ricciardo: “Dacht een jaar geleden nog laatste F1-race te rijden”

Voor Daniel Ricciardo waren de afgelopen twaalf maanden een ware achtbaan. Hij nam eind 2022 vroegtijdig afscheid van McLaren vanwege teleurstellende resultaten, keerde terug bij Red Bull als derde rijder en maakte halverwege het seizoen plots al zijn terugkeer als vervanger van Nyck de Vries bij AlphaTauri. Ook dat verliep allesbehalve soepel, aangezien hij in Zandvoort een breuk in zijn linkerhand opliep en uiteindelijk vijf races aan reservecoureur Liam Lawson moest laten. In Abu Dhabi krijgt de Australiër de vraag voorgeschoteld of hij een jaar geleden had getekend voor een scenario als deze. 

“Ik zou het niet leuk hebben gevonden omdat ik niet van pijn houd”, trapt Ricciardo af. “Ik had gehoopt dat het nooit was gebeurd, alleen al omdat het zo oncomfortabel en pijnlijk was. Maar nu ligt dat achter me en kijk ik terug op een positief jaar.” Reden daarvoor is dat hij twaalf maanden geleden dus nog niet eens wist wat de toekomst zou brengen. “Een jaar geleden dacht ik nog: ‘Zou dit mijn laatste race kunnen zijn?’ Ik overdrijf niet als ik dat zeg. Ik wist het echt niet. Ik dacht eerlijk gezegd dat het 50-50 was.”

“Om dan het jaar te hebben wat ik heb gehad – en we vergeten dat van die hand – voel ik me misschien een klein beetje herboren, dat is het juiste woord”, vervolgt Ricciardo. “Het voelt alsof ik nieuwe energie heb. Ik heb zeker een tweede adem gevonden.” De Australiër komt vervolgens terug op de problemen met zijn hand. “Dat dit niet als een terugslag voelt, spreekt waarschijnlijk boekdelen. Ik kan begrijpen dat sommige mensen het zagen als een knullig ongeluk met grote gevolgen. ‘Misschien moet Daniel gewoon opgeven’. ‘Dat is waarschijnlijk een teken dat hij gewoon afscheid moet nemen’. Maar ik heb daar nooit aan gedacht, zo voelde ik me nooit. Dus ja, dat gaf misschien nog wel meer kracht aan de beslissing om te proberen een schop onder de kont te geven.”

Draait om plezier

Ook al is Ricciardo blij met zijn toch wat onverwachte terugkeer, stelt hij dat hij er ook mee had kunnen leven als hij dit jaar helemaal niet was teruggekeerd. “Dat had dan geen probleem geweest”, meent de Honey Badger. “De kracht van die vrije tijd was echt heel erg gunstig voor mij. Het leverde me zo veel op. Gelukkig vond ik genoeg in die zes maanden. Als je me in januari had gevraagd of ik klaar zou staan om in Boedapest in de AlphaTauri te stappen, had ik gezegd dat ik er waarschijnlijk niet klaar voor was en dat ik meer tijd nodig had. Het had gewoon niet logisch geweest voor mij. Maar op dat punt was het al logischer.”

Tegen die tijd vond Ricciardo ook weer het plezier in het besturen van Formule 1-auto’s terug. “Ook al kwalificeerde ik me als iets van veertiende of zoiets, had ik nog steeds plezier”, legt de teamgenoot van Yuki Tsunoda uit. “Dat was erg belangrijk voor mij.” Wat hij ook is gaan beseffen, is dat zijn plezier in de sport ‘niet moet afhangen van de resultaten’. “Ja, ik weet wat een goede ronde of goede race is en dat helpt me om ‘s nachts in slaap te vallen. Maar het hoeft niet elke keer een zege te zijn. Ik bevond me in de positie waarin ik volledig kon leven met het rijden voor de nummer tien op de grid”, aldus de 34-jarige AlphaTauri-coureur, die vorig jaar nog stellig zei dat hij enkel wilde terugkeren bij een topteam. “Toen ik vorig jaar zei dat ik niet terug wilde keren in een auto waarmee ik achteraan zou vechten, was dat niet logisch voor mij. Maar ja, langzaamaan werd het steeds logischer”, besluit Ricciardo.