Het bijzondere verhaal achter het F1-ronderecord in Bahrein

1.31.477. Het baanrecord van het Bahrain International Circuit is nu al bijna twintig jaar in handen van voormalig Formule 1-coureur Pedro de la Rosa. De Spanjaard is zeker niet te beroerd om het daar af en toe over te hebben, want wanneer de kans zich voordoet, begint hij daarover. Om er vervolgens aan toe te voegen dat de McLaren MP4-20 – de auto waar hij het record in bemachtigde – zijn favoriete F1-auto aller tijden is. Toen Motorsport.com hem vroeg om bijna twintig jaar later herinneringen op te halen, twijfelde hij geen moment.

In 2005 was McLaren verreweg het snelste team. Juan Pablo Montoya en Kimi Räikkönen harken samen tien Grand Prix-zeges bij elkaar, in een seizoen dat achttien races telde. Dat uiteindelijk zowel het constructeurs- als het coureurskampioenschap niet naar Woking ging, maar naar Fernando Alonso en Renault, is opvallend. “De McLaren MP4-20 is absoluut de snelste auto waar ik ooit in heb gezeten”, begint De la Rosa als het over die tijd gaat. “Het was de laatste V10-auto en had Michelin-banden. Het was gewoon een razendsnelle auto. De Mercedes-motor was geweldig, maar het meeste kwam van alle briljante aerodynamica. Het was een enorm stabiele auto en kon geweldig met de banden overweg.”

Niet verwachte kans

Het was eigenlijk helemaal niet het idee dat De la Rosa zijn opwachting zou maken. Vaste coureur Montoya meldde zich af vanwege een tennisblessure en Alexander Wurz staat bovenaan het lijstje van vervangers. “Alex was de aangewezen testcoureur”, vertelt de huidige Aston Martin-vertegenwoordiger. “Maar hij paste niet echt in de auto. Ze moesten iets bij de brandblusser aanpassen en ik dacht dat hij ook te weinig ruimte had voor zijn elleboog. Hij kon niet helemaal comfortabel in de auto zitten of goed sturen. Ik kreeg daarom de kans in Bahrein, hij zou San Marino doen en als Juan Pablo in Barcelona nog niet fit was, mocht ik weer.”

San Marino deed Wurz inderdaad, maar de Spaanse GP ging aan de neus van De la Rosa voorbij. Montoya was weer op tijd hersteld, al stond hij klaar als hij nodig was. Toentertijd was het zelfs nog mogelijk om als team drie coureurs in te zetten in de eerste training. “Je kunt het je misschien nog herinneren, maar ik reed toen de snelste tijd”, weet De la Rosa nog. “Ik hoopte dat Montoya tot de conclusie kwam dat hij niet fit genoeg was om te racen, maar dat bericht kwam niet. Dat was best een klap. Maar ja, het was zijn auto en we hadden een fantastisch seizoen. Ik had het geluk dat ik die auto elke week mocht testen.”

Dat de auto uitstekend was, komt mede door de namen die de bolide bouwden: Adrian Newey, Paddy Lowe, Pat Fry en Peter Prodromou waren betrokken bij de MP4-20. “Zwaargewichten!”, roept De la Rosa uit. “Ik bedoel, het waren en zijn briljante ontwerpers en dit was zo’n briljante auto. Alles was uitstekend geïntegreerd. Ik durf wel te zeggen dat het de snelste auto van het seizoen was, beter dan de Renault.  We zijn toch verslagen door Fernando, al denk ik dat dat vooral komt door zijn constantheid en het gebrek aan betrouwbaarheid aan onze kant. De betrouwbaarheid was onze zwakke plek, eerlijk gezegd.”

Pech achtervolgde McLaren inderdaad. In San Marino begaf de aandrijflijn het negen rondes voor het einde, terwijl Räikkönen ruimschoots aan de leiding lag. Een paar races later in Duitsland moest de Fin de GP staken na een hydraulisch probleem. “Zo waren er wel meer races die we hadden moeten winnen, maar dat deden we niet”, vertelt De la Rosa. “Bijvoorbeeld op de Nürburgring. Hij [Räikkönen] reed aan de leiding en toen brak in de laatste ronde de ophanging. Hij had op dat moment al een enorme flat spot, dus het was ook een beetje pech hebben.”

De kracht van Michelin

De La Rosa haalde Button in de race in, op weg naar zijn vijfde plek

Foto door: Sutton Images

De rol van Michelin mag in dit verhaal niet onderschat worden. “We hebben de auto samen met hen ontwikkeld”, legt De La Rosa uit. “In die tijd hadden we maar een setje banden per race. We hadden wel pitstops, maar dat was alleen voor het tanken. De banden moesten de hele race volhouden en de snelste rondes waren aan het einde. Het was indrukwekkend hoe constant die banden waren.” 

De la Rosa legde uiteindelijk beslag op P5 in de race in Bahrein, op een halve minuut van teamgenoot Räikkönen en meer dan een minuut achter winnaar Alonso. Na zijn invalbeurt mocht De la Rosa een jaar later een half seizoen bij McLaren afwerken, want Montoya stopte abrupt vanwege motivatieproblemen. In 2010 reed hij nog een jaar bij Sauber, om daar een jaar later nog één keer in te stappen. Zijn laatste F1-race was in 2012 namens HRT, waarna hij twee seizoenen reserve was bij Ferrari.