Alonso wijst mentaal zwaarste race ooit aan

De Grand Prix van Mexico is voor Fernando Alonso al weer zijn 400ste in de Formule 1 – al gaat het hier om zijn 397ste GP-start omdat hij drie keer niet aan de start stond. Voor de 43-jarige Spanjaard een goed moment om terug te blikken op zijn indrukwekkende carrière, van de Formule 1 tot aan de Indy 500, 24 uur van Le Mans en Dakar Rally. Zo heeft hij dus vele races meegemaakt, maar als hem gevraagd wordt welke races voor hem de grootste uitdaging waren, wijst hij één Formule 1-race en één World Endurance Championship-race aan. 

“Moeilijke races… Ik weet zeker dat we er veel in ons geheugen hebben staan”, zegt Alonso in een interview op de website van Aston Martin. “Dat is geen makkelijke om te kiezen. Singapore is altijd zeer veeleisend, maar ik denk dat de Grand Prix van Qatar van 2023 de fysiek meest veeleisende race ooit is geweest voor mij.” Na afloop van die race klaagden meerdere coureurs al dat zij tegen het randje van flauwvallen stonden door een combinatie van de hitte en zeer hoge luchtvochtigheid. “Het was vrij extreem, want we konden de race niet echt onder goede omstandigheden finishen. Hetzelfde gold voor veel andere coureurs. De temperatuur en luchtvochtigheid waren zeer extreem.”

Vier seizoenen

Zo weet Alonso dus zijn fysiek zwaarste race ooit aan te wijzen, maar er springt er voor hem ook een tussenuit die op mentaal vlak veel van hem heeft geëist: de 6 uur van Spa-Francorchamps van 2019. Racedag begon toen met een besneeuwd circuit, maar voor de start van de race was de baan droog en was er zelfs een zon te zien. Binnen twee ronden na de start begon het echter te sneeuwen. Wat volgde was een 6-uursrace waarin alle vier seizoen wel voorbijkwamen. Alonso won die race samen met Sébastien Buemi en Kazuki Nakajima.

“Ik reed toen met Toyota en we hadden voor vier seizoenen aan weersomstandigheden die dag. We reden verschillende stints op droogweerbanden en maximale snelheid, we hadden regen en op een gegeven moment zelfs sneeuw. De race werd niet onderbroken en ze zwaaiden niet met de rode vlag, dus we bleven doorgaan. Het was voor mij mentaal zeer veeleisend om al die stints geconcentreerd te blijven en geen fouten te maken terwijl de baanomstandigheden zo wisselden. Ik herinner me dat ik uitgeput was van die mentale oefening.”