Formule 1-coureur
De beste Ferrari-coureurs aller tijden
Lezers van zusterpublicatie F1 Racing en leden van FerrariChat.com, het grootste online platform voor Ferrari-fans, mochten uit 38 genomineerden kiezen wie zij de beste coureurs vonden die een Grand Prix voor Ferrari gewonnen hebben. Duizenden stemmers bepaalden mee wie de grootste Ferrari-coureur is uit de geschiedenis van het merk.
10 Sebastian Vettel
Prestaties voor Ferrari: 57 starts, 7 overwinningen
Percentage stemmen: 1.3%
Winnaar Sebastian Vettel, Ferrari
Vettel was het eerste succesvolle product uit het opleidingsprogramma van Red Bull. De overwinning met Toro Rosso op Monza bezorgde hem op 21-jarige leeftijd een zitje bij Red Bull Racing. Met dat team pakte hij vier wereldtitels op rij tussen 2010 en 2013.
In zijn eerste seizoen voor Ferrari eindigde hij derde in het kampioenschap met drie overwinningen en één pole-position. Het had een geleidelijke start moeten zijn op de weg naar succes, maar het volgende jaar bleek een ramp. Hij pakte geen overwinningen met zijn ‘Margherita’ en zijn gedragingen op het circuit werden niet door iedereen op prijs gesteld. Het meest memorabele moment was zijn tirade aan het adres van FIA-wedstrijdleider Charlie Whiting tijdens de Mexicaanse Grand Prix.
Het afgelopen seizoen verliep aanzienlijk beter voor Ferrari, maar in de slotfase ging het toch mis. De derde plaats in Monza werd door de tifosi gevierd als een overwinning, maar de signalen van de opgevoerde druk werden zichtbaar. Zo was daar het moment dat hij tegen Lewis Hamilton aanreed in Baku en vervolgens was er de startcrash met teamgenoot Kimi Raikkonen en Max Verstappen in Singapore.
Zijn liefde voor de historie van Ferrari en zijn fascinatie voor wat landgenoot Michael Schumacher bereikte bij het team uit Maranello, zorgt echter dat hij een onweerstaanbare aantrekkingskracht heeft voor Ferrari-fans. Hij heeft nog drie jaar om geschiedenis te schrijven bij Ferrari, de veeleisende fans zullen hem niet eerder volledig in de armen sluiten dan dat hij hen een wereldkampioenschap bezorgt.
9 Alain Prost
Prestaties voor Ferrari: 30 starts, 5 overwinningen
Percentage stemmen: 1.4%
Podium: racewinnaar Alain Prost, Ferrari
Hoewel Alain Prost wist wat winnen was, heeft hij de torenhoge verwachtingen van de trouwe fans nooitt helemaal waar kunnen maken. Hij werd kort voor het einde van zijn tweede seizoen gedumpt na tegenvallende resultaten. De Italiaanse fans sloten Prost in hun armen toen hij in 1989 – op dat moment nog actief voor McLaren – de trofee van zijn overwinning aan iemand in het publiek gaf na de race op Monza. Dit tot grote woede van zijn baas bij McLaren, Ron Dennis.
In 1990 ruilden hij en Gerhard Berger van teams en Prost werd teamgenoot van Nigel Mansell voor zijn twee jaar durende stint in Maranello. Tijdens zijn periode bij Ferrari was te zien hoe Prost zijn door Jackie Stewart-geïnspireerde rijstijl tevoorschijn haalde: een vloeiende stijl, hij was op geen fout te betrappen. De overwinning werd immer gevierd met een beheerste zwaaibeweging van zijn hand.
Hij pakte vijf overwinningen in 1990 en streed met Ayrton Senna om de titel tot dat beruchte moment op Suzuka waar beiden kort na de start van de baan schoten en de titelstrijd in het voordeel van de Braziliaan beslist werd. Met zijn politieke instelling zocht Prost altijd naar voordeel in zijn relatie met FIA-president Jean-Marie Balestre. En dat, zoals Senna ondervond, maakte hem een gevaarlijke tegenstander.
Zijn nauwkeurige manier van werken resulteerde in lange briefings met engineers, maar het leverde weinig zichtbare resultaten op en Ferrari verloor in 1991 terrein ten opzichte van McLaren en Williams. Prost haalde geen overwinning en werd voor de laatste race van het seizoen vervangen toen hij het rijgedrag van de door Steve Nichols-ontworpen 643 publiekelijk vergeleek met dat van een vrachtwagen. Testcoureur Gianni Morbidelli maakte het seizoen af bij Ferrari.
8 Alberto Ascari
Prestaties voor Ferrari: 27 starts, 13 overwinningen
Percentage stemmen: 1.4%
Alberto Ascari, Ferrari 500
Gekenmerkt door zijn lichtblauwe shirt en helm kwam Ascari in 1949 bij Ferrari om het duel aan te gaan met Alfa Romeo en Juan Manuel Fangio. Tijdens zijn beste jaren – 1952 en 1953 – waren de Grand Prix-weekenden redelijk simpel. Ascari pakte de pole, reed de gehele race aan de leiding en nam een nieuwe trofee mee huiswaarts.
Destijds werd het wereldkampioenschap volgens Formule 2-reglementen verreden en Ascari won elf van de zeventien Grands Prix die meetelden voor zijn twee wereldtitels. Ascari reed zelfs de Indianapolis 500.
Zijn populariteit kwam waarschijnlijk vanwege zijn grote successen. Hij won op Spa in juni 1952 en herhaalde dat een jaar later. Hij was de dominante factor dat seizoen, geen andere coureur wist een GP te winnen. Teameigenaar Enzo Ferrari zei dat Ascari “een onderscheidende en precieze stijl had, maar wel vanaf het beginvan de race aan de leiding moest rijden”.
Na het winnen van twee kampioenschappen met Ferrari, maakte hij in 1954 de overstap naar Lancia. De welbespraakte Ascari kwam uit een echte racefamilie en was zeer bijgelovig. In 1955 crashte de Italiaan tijdens de race in Monaco in de zee en ontsnapte aan erger met slechts een gebroken neus. Later die week crashte hij op 36-jarige leeftijd tijdens het testen van een Ferrari-sportwagen. Het gebeurde in Monza in de bochten die tegenwoordig zijn naam dragen. Het was de 26e dag van de maand. Zijn vader Antonio, ook 36 jaar oud, kwam op dezelfde dag om het leven in 1925. Voor beide mannen kwamen de dodelijke ongevallen vier dagen na een miraculeuze ontsnapping.
7 Nigel Mansell
Prestaties voor Ferrari: 31 starts, 3 overwinningen
Percentage stemmen: 1.6%
Podium: racewinnaar Nigel Mansell, Ferrari
Nigel Mansell was in 1988 de laatste coureur die door Enzo Ferrari zelf vastgelegd werd bij het team uit Maranello. Hij sprak direct tot de verbeelding door tijdens zijn eerste race in Brazilië de overwinning te pakken met de 640. Ook memorabel: op het podium sneed de Britse coureur zijn vinger open bij het aannemen van de grote trofee. Het was de eerste van zijn vele kunststukjes in dienst van Ferrari. Met zijn vastberadenheid en vechtlust deed Mansell de toeschouwers regelmatig versteld staan met zijn snelheid en gewaagde inhaalacties. De Italianen sloten hem al snel in hun harten en noemden hem Il Leone, ‘De Leeuw’.
Denk aan zijn geweldige passeerbeweging langs de McLaren van Berger aan de buitenkant van de Peraltada in Mexico City. Of zijn briljante opportunistische inhaalactie op Senna terwijl ze Stefan Johansson’s Onyx naderden in Hongarije. Hij toonde zijn talenten ook in Imola waar hij met ruim 200 kilometer per uur op het gras geduwd werd, spinde en zijn auto weer onder controle kreeg.
Mansell reed in 1989 en 1990 voor Ferrari, maar leek regelmatig de dupe te zijn van de betrouwbaarheidsproblemen bij het team. Hij vond de steeds groter wordende status van Prost binnen het team vermoeiend en voelde dat hij door de Fransman voorbijgestreefd werd wat betreft zijn positie binnen het team. Toen hij in 1990 zijn auto door een technisch probleem op Silverstone aan de kant moest zetten, gooide hij zijn racehandschoenen in het publiek en kondigde zijn pensioen aan. Toch keerde hij een jaar later weer terug voor Williams.
6 Fernando Alonso
Prestaties voor Ferrari: 96 starts, 11 overwinningen
Percentage stemmen: 5.3%
Race winnaar Fernando Alonso, Scuderia Ferrari
Tijdens de Grand Prix van Bahrein in 2010 wist Alonso bij zijn debuut voor Ferrari te winnen waardoor hij de vijfde coureur in de historie werd die dat bereikte. Bij zijn volgende race in Australië viel hij vroeg in de race terug naar achteren, maar kwam op het vochtige asfalt van Melbourne terug tot de vierde plaats. De Ferrari-fans wisten dat ze een waardige coureur binnen het team hadden en bereikte een legendarische status toen hij de pole scoorde tijdens de Italiaanse Grand Prix en een dag later de overwinning pakte. Het was de eerste thuiszege van de Scuderia in vier jaar.
Het noodlot sloeg toe tijdens de laatste race van 2010. Met een voorsprong van acht punten bij het ingaan van de finale in Abu Dhabi, kwam Alonso door een strategische blunder achter de Renault van Vitaly Petrov terecht. Red Bull-coureur Vettel pakte daarentegen de leiding en stal de titel uit handen van Alonso. Na afloop van de race was de sfeer bij Ferrari in de paddock teneergeslagen. Iedereen was geschokt. Alonso zou nooit weer dichter bij een wereldtitel met Ferrari komen.
Het volgende seizoen, 2011, werd een ramp en de prestaties werden pas in de tweede helft van 2012 beter. Opnieuw was Vettel de betere tijdens de slotrace van het seizoen, een jaar later werd Alonso opnieuw tweede achter de Duitser.
In 2014 was het geduld van Alonso op. Toen hij bij een interview de vraag kreeg wat hij graag zou krijgen voor zijn verjaardag, was het antwoord: “De auto van iemand anders.” Game over.
5 Niki Lauda
Prestaties voor Ferrari: 57 starts, 15 overwinningen
Percentage stemmen: 5.4%
Niki Lauda, Ferrari
Onder de nieuwe leiding van Luca di Montezemolo nam Ferrari in 1974 de relatief onbekende Niki Lauda aan. Het team verkeerde in een beroerde staat, maar met dank aan de ambities van Lauda kwamen de resultaten langzaam maar zeker. In zijn eerste jaar haalde de Oostenrijker zes achtereenvolgende pole-positions, maar werd regelmatig tegengehouden door de betrouwbaarheid van de motor of zijn eigen fouten achter het stuur.
Alles viel op z’n plek in 1975 toen Lauda heer en meester was. Toen hij de beschikking kreeg over de nieuwe 312T won hij drie van de vijf races en pakte de titel. Het daaropvolgende seizoen 1976, in detail vastgelegd, zorgde dat hij een speciale plek kreeg in de harten van Ferrari-fans. Slechts zes weken na het oplopen van heftige brandwonden op de Nürburgring, was de coureur aanwezig in Monza waar hij zich als vijfde kwalificeerde en in de race op de vierde plaats eindigde. Bij het uitstappen van zijn auto haalde Lauda stoïcijns de balaclava van zijn hoofd vol verse wonden waarmee zijn indrukwekkende race versterkt werd.
Toen Lauda op Fuji besloot te stoppen met racen, gaf Ferrari de schuld aan een technisch probleem. Lauda vond echter dat eerlijkheid het langst duurde en zo pakte rivaal James Hunt de titel. Hij won zijn tweede kampioenschap voor Ferrari in 1977 voor hij ruzie kreeg met Enzo Ferrari en het team zou verruilen voor Brabham.
4 Juan Manuel Fangio
Prestaties voor Ferrari: 7 starts, 3 overwinningen
Percentage stemmen: 5.6%
Juan Manuel Fangio
Het de moeite waarde om te bedenken dat Juan Manuel Fangio pas op 38-jarige leeftijd naar Europa kwam om mee te doen in het nieuw opgerichte wereldkampioenschap. Amper een decennium later keerde hij terug naar Argentinië met vijf wereldtitels en 24 Grand Prix-overwinningen uit 51 starts. Gedurende zijn carrière reed Fangio voor Alfa Romeo, Maserati en Mercedes. Hij kwam in 1956 bij Ferrari waar hij zijn vierde wereldtitel won. Het was het jaar dat Ferrari ook de wagens van Lancia runde omdat het team in financiële problemen kwam na het dodelijke ongeval van Ascari.
De Grand Prix van Monaco was misschien wel de mooiste overwinning van Fangio bij Ferrari, vooral omdat deze niet op de kenmerkende wijze gehaald werden. In de eerste ronde spinde Fangio vanwege de olie die in St. Devote lag. Hij begon aan een sterke comeback maar beschadigde zijn D50 nadat hij contact maakte met de muur in Tabac. Hij kwam in de pits, wisselde van auto en lag anderhalve minuut achter op de leider in de wedstrijd, Stirling Moss. Fanio reed de rest van de race op de limiet en eindigde uiteindelijk op zes seconden achterstand.
“Het was misschien mijn sterkste race ooit”, zei Fangio jaren later. “Zelfs in die tijd was het lastig om in te halen in Monaco en toch is het me een paar keer gelukt…”
‘El Chueco’ won het wereldkampioenschap voor Ferrari tijdens de laatste race van het seizoen in Monza, maar keerde het seizoen daarna terug naar Maserati. Van de zeven races die Fangio reed voor Ferrari, eindigde hij vijf op het podium.
3 Gilles Villeneuve
Prestaties voor Ferrari: 66 starts, 6 overwinningen
Percentage stemmen: 10.3%
Podium: racewinnaar Gilles Villeneuve, Ferrari, Pierre Elliot Trudeau, Minister President van Canada
Er is waarschijnlijk geen andere coureur die het gevoel van het merk Ferrari zo goed over kan brengen als Gilles Villeneuve. Op het gebied van resultaten is hij niet de grootste ster, hij heeft geen wereldkampioenschap of een polerecord. Maar het beeld dat Villeneuve regelmatig driftend door de bochten gleed met meer dan 200 kilometer per uur en het gaspedaal op de vloer, doet de herinneringen weer opbloeien aan alles wat de Formule 1 zo mooi maakt. De tegenstanders van Villeneuve stellen dat hij een moeilijke tegenstander was, maar dat hij wel eerlijk reed. “Een eervolle man”, zei Keke Rosberg, “maar hij was altijd de laatste die zou liften…”
Het racen voor Ferrari was onderdeel van het romantische beeld dat Villeneuve had van de sport. Hij debuteerde voor McLaren in 1977 op Silverstone, maar de volgende 66 races van zijn F1-carrière reed hij voor Ferrari. Zijn laatste momenten waren tijdens de kwalificatie in Zolder, 1982. Hij crashte met fatale consequenties.
Villeneuve kende geen angst en was razendsnel. Tijdens een training in een zondvloed op Watkins Glen in 1979 gingen slechts acht coureurs de baan op. Jody Scheckter, teamgenoot van Villeneuve, gaf toe dat hij doodsbenauwd was in de drijfnatte omstandigheden. Toen hij terugkwam in de pits stond hij versteld van de rondetijden die hij zag. Hij was meer dan negen seconden langzamer dan Villeneuve. In iedere ronde, iedere sessie wilde Villeneuve sneller zijn dan wie dan ook.
Villeneuve wordt door velen herinnerd vanwege zijn mentaliteit om nooit op te geven. Zo bracht hij zijn Ferrari in 1982 op Zandvoort terug naar de pits met slechts drie wielen. Of wat te denken van zijn bloedstollende duel met Rene Arnoux op Dijon in 1979. Hij was een echte legende.
2 Kimi Raikkonen
Prestaties voor Ferrari: 128 starts, 9 overwinningen
Percentage stemmen: 12.4%
Kimi Raikkonen, Ferrari op het podium
Voor Alonso was Raikkonen de laatste coureur die bij zijn debuut voor Ferrari een race wist te winnen. Hij pakte de overwinning in Australië maar bleek een ongewoon figuur in de paddock te zijn. In plaats van een week eerder afreizen naar Australië om te acclimatiseren, deed Raikkonen liever mee aan een race voor sneeuwscooters in Finland. Hij deed dat onder het pseudoniem ‘James Hunt’. Later dat jaar deed hij nog mee aan een jetski-race waar hij als gorilla verkleed ten tonele kwam.
Van zijn Hunt-achtige levensstijl buiten het circuit is tijdens een Grand Prix-weekend weinig van te zien. Hij is afwezig en kortaf, is schuw voor de schijnwerpers en staat het liefst niet op een podium. Zijn motivatie is vooral om zo snel mogelijk te racen in racewagens en heeft een natuurlijk talent om precies dat te doen.
Terwijl Hamilton en Alonso elkaar bij McLaren de tent uitvochten pakte Raikkonen met een rush laat in het seizoen de wereldtitel. Hij is tot op de dag van vandaag nog steeds de laatste coureur die dat wist te bereiken, tien jaar geleden. De Fin werd in 2010 ingeruild voor Alonso en probeerde andere richtingen binnen de racerij, maar keerde terug naar Maranello toen het zitje van Felipe Massa aan het eind van 2014 vrijkwam.
Hij was op tempo de afgelopen jaren regelmatig gelijkwaardig aan Vettel, maar een bedreiging vormde hij nooit. Toch zou je denken dat hij met de toewijding van bijvoorbeeld Vettel tot meer dan slechts een wereldtitel gekomen zou zijn.
1 Michael Schumacher
Prestaties voor Ferrari: 179 starts, 72 overwinningen
Percentage stemmen: 50.1%
Podium: Michael Schumacher, Ferrari
Ferrari kende een reeks magere jaren en Schumacher bleek de redding te zijn. In de beginperiode van zijn aanwezigheid bij het team bleek de druk echter groot te zijn. Binnen de Italiaanse renstal hunkerde men naar succes. Na een teleurstellend eind van 1997 liet Schumacher zijn auto afslaan op de grid op Suzuka in 1998. In Silverstone crashte Schumacher een jaar later waardoor hij ook in 1999 niet optimaal voor de dag zou verschijnen. Maar in 2000 kwam het succes onder toeziend oog van Jean Todt en technische mannen Ross Brawn en Rory Byrne.
Met het winnen van de rijderstitel in 2000 was Schumacher de eerste Ferrari-coureur in 21 jaar die dat wist te presteren. Hij pakte dat seizoen negen overwinningen waarmee hij Mansell evenaarde. Ook verbeterde hij het record van Prost met 51 overwinningen en toonde zijn klasse keer op keer door negentien achtereenvolgende keren op het podium te staan tussen Indianapolis 2001 en Suzuka 2002. In 2002 pakte hij elf overwinningen en het kampioenschap waarna hij zich in 2003 nogmaals overtrof door twaalf van de eerste dertien races te winnen en kampioenschap al in augustus in zijn voordeel te beslissen.
De naam van Schumacher is onlosmakelijk verbonden met Ferrari. Zijn succes kwam zo nu en dan met controverse, maar hij onderscheidde zich door een hecht team rond zich te bouwen en hij tilde de fitheid van coureurs naar een nieuw niveau. Schumacher spendeerde eindeloze dagen in Fiorano om te testen en hield ervan om met zijn monteurs uit eten te gaan in het Montana restaurant van Maranello. Nadat hij in 2006 zijn pensioen aankondigde werd hij ambassadeur van Ferrari.
Hij keerde in 2010 terug in de Formule 1 met Mercedes, maar kon successen van weleer niet herhalen. In december 2013 kwam het nieuws dat Schumacher bij een skiongeval zwaargewond raakte. Aanvankelijk was er opluchting dat hij het ongeval overleefde, maar de stilte over de verwondingen in de periode daarna impliceren de ernst van de situatie.
Schumi kreeg meer dan de helft van de stemmen. Het laat zien hoe populair de coureur nog altijd is. Keep fighting, Michael.
First appeared at nl.motorsport.com